Onze lessen (part 1)

We hebben er al weer ruim twee weken lesgeven opzitten na de herfstvakantie. Het blijft rommelig. We hebben versterking gekregen van twee Canadese dames, Linda & Rose.
Dat maakt het niet makkelijker maar wel leuker. Elke dag van de week gaan we naar een andere school en sommige scholen werkt het niet goed
maar kennelijk is er steeds meer vraag naar onze diensten dus we komen ook bijna wekelijks op nieuwe scholen.

Kinderen krijgen in China vanaf 'grade' 3 (8 jaar oud) Engelse les. Omdat we bijna alleen maar naar basisscholen gaan betekent dat dat we per school 4 klassen hebben (3 t/m 6). Fuli xiao xue is zo groot dat elke grade uit 2 klassen bestaat. Die niet noodzakelijkerwijs even ver in het boek zijn.

Lessen duren 40 minuten. We doen steeds de twee lessen na de middagpauze.
Op zich dus lekker relaxt, echter hebben we meestal 2x 30 minuten reistijd en zorgen we dat we er altijd 15-30 minuten van te voren zijn.
Daarnaast lesvoorbereiding plus langdradig overleg over wie welke klas met wie gaat doen :-(
Denk je dat je alles op een rijtje hebt verandert het weer op het laatste moment.

Soms zijn de docenten aanwezig in de klas (altijd goed teken) en soms niet.
Soms doen we met z'n tweeen een klas en soms alleen.
Sommige kinderen vinden het heel leuk en spannend, sommige vinden het helemaal nix.
Sommige klassen hadden we voor afgelopen week voor het eerste en sommige klassen zijn ze al redelijk aan ons gewent.
De meeste klassen zijn redelijk in evenwicht qua jongens en meisjes. Maar we hebben ook een klas gehad met maar 1 meisje en 10 jongens en een klas waar de verhouding precies andersom was...
Hoe dit komt is ons niet duidelijk.

De 'opdracht' die we krijgen van de docenten/scholen is de ene keer "just follow the book" (gelukkig hezelfde boek op alle scholen)
en de andere keer "just play games with the children". Met beiden kunnen we niet direct iets: alleen het boek is te saai en alleen spelletjes is voor ons niet bevredigend.
Mijn (Geert) oplossing is om de helft van de tijd de tekst uit het boek door te nemen met uitstapjes naar de belevingswereld van de kinderen (dat probeer ik althans).
In de tweede helft doen we een spel, gebruikmakend van geleerde vocabulaire ("board race", "simon says", "galgje" en zo nog een paar).

Board race is vrij basic en gaat voornamelijk om lezen en luisteren. Het gaat als volgt: eerste een aantal woorden op het bord schrijven. Dan de leerlingen in twee teams verdelen en in rijen opstellen. Je noemt een woord en de kinderen sprinten twee aan twee naar het bord. Degene die het eerst het woord aanraakt scoort een punt voor haar/zijn team.

Het blijft een uitdaging maar ik ben al een paar mooie ervaringen rijker. Vooral het enthousiasme voor een spel of als een klas opeens snapt dat ik een connectie met hun eigen wereld probeer te maken. Dat ze niet meer mijn vraag "Do you like basketball?" terugkaatsen maar enthousiast "Yes!" roepen.