Slow start

We zijn alweer een dikke week terug in Yangshuo, en een maand in China.
En weten inmiddels dat geduld en een flexibele opstelling hier onmisbaar zijn. Met andere woorden - we raken af en toe enigszins gefrustreerd.

We zijn wezen kayakken met Chinese studenten, hebben gefietst, gezwommen en gewandeld, we werken stug aan ons Chinees en zijn gecharterd als vrijwilligers voor de lokale brandweer -- zie de jut&jul-bij-de-brandweerwagen-foto als bewijs :-)

Yangshuo en omgeving blijft prachtig, de mensen doorgaans heel vriendelijk. Van lesgeven op de arme plattelandsscholen is echter nog maar weinig gekomen.
De man die ons bij de scholen moet introduceren is op familiebezoek in Xi'An en het is niet heel duidelijk wanneer hij terugkomt. Hopelijk vanavond.

Behalve een paar lessen op de priveschool hier hebben we tot nog toe een middag les gegeven op een schooltje in de buurt van Yangshuo.
Ik (Christine) had de jongsten, een jaar of zeven, die net hun eerste Engelse les hadden gehad - vijf schatjes. Hello, I am..., goodbye met ze gedaan, met veel gebaren en toneelstukjes want ze begrepen er anders weinig van. Na een pauze kleuren met ze gedaan, met ballonnen en plaatjes, in spel-/wedstrijdvorm, was erg leuk en volgens mij wisten ze de kleuren daarna ook.
Ik had geluk: voor de pauze werd ik bijgestaan door een Australische, Lenette (72). Ze was lerares tot haar pensioen, heeft sindsdien in verschillende landen lesgegeven en is nu voor twee weken in Yangshuo. Kordaat dametje van in de 70, dat me aan mijn moeder deed denken -- zei 'dan zul je kleren moeten kopen' met een blik op mijn in haar ogen schamele hemdje toen ik zei dat we van plan waren om hier tot in de winter te blijven.

Geert had een grotere groep, 16 geloof ik, van een jaar of tien. Bij hem veel lawaai en het was lastig om te weten wat ze wel en niet verstonden. Zelfs naar hun eigen leraar Engels luisterden ze niet goed. Met hulp van Lenette ging het na de pauze een stuk beter, maar dit was echt een opgave. We vechten er nu al om wie ze de volgende week mag doen ;-)
Na de lessen met Lenette en John (de leraar Engels van dat schooltje) wat gedronken. Gezellig, maar moeilijk communiceren, vanwege zijn beperkte Engels weet je niet zeker of je elkaar goed begrijpt.

Om de kunst een beetje af te kijken hier op de priveschool een les bijgewoond als toehoorder, aan jonge volwassenen die hun middelbare school af hebben. Heel leerzaam, maar ook een beetje verontrustend: als je in hun boeken kijkt lijken ze best vergevorderd, maar in de praktijk kennen sommigen de dagen van de week niet eens. Veel met gebarentaal en plaatjes werken dus.

Ondertussen maken we ons op voor een mooi weekend: tripje naar de rijstterrassen van LongJi met andere buitenlandse leraren en hopelijk ook Chinese studenten.