Om op te eten

Vandaag het panda breeding centre bij Chengdu bezocht. Zoooo schattig, zie filmpje. Hoewel panda's zich niet makkelijk voortplanten (het is een bedreigde diersoort) zijn hier de afgelopen jaren tientallen panda's geboren. De volwassen panda's waren overigens ook speels aan het stoeien, erg leuk om te zien.

Behalve de panda's ook wat van Chengdu geproefd; mooie parken met musicerende en dansende Chinezen, indrukwekkende tempels en kloosters waar heftig gepoetst werd - zondag poetsdag? - en lekker gegeten. Chengdu is de hoofdstad van Sichuan, een provincie die bekend is vanwege de pittige gerechten.
Die kunnen we inmiddels best goed eten, en met stokjes eten gaat ook heel behoorlijk.
Koken hebben we de afgelopen maanden welgeteld een keer gedaan. Kookles, cadeautje van de eetclub. We hebben expliciet gevraagd om het langzaam aan te doen en maar drie van de vijf gerechten gemaakt. Zodat we de uitleg zouden begrijpen en hopelijk onthouden hoe waarom je eerst de wok verwarmt voordat je de olie erin doet ect. Misschien dat we het in NL tzt enigszins kunnen naproduceren.

Dat we vooral het Chinees eten onder de knie hebben, en het koken minder geeft niet volgens Mark, een Amerikaan die we hier hebben leren kennen. Hier leer je hoe Chinees eten hoort te smaken, onmisbaar om het ooit zelf te kunnen maken.
Mark organiseert fotoreizen en eet buiten de deur als hij in China is, en kookt Chinees voor grote gezelschappen als hij in de VS is.
Bij ons favoriete tentje in Yangshuo Gan's noodles, hebben we keer op keer geproefd hoe het hoort te smaken, en een beetje meegekeken hoe ze het maken.
Zie fotomontage/filmpje - Mr Gan trekt zelf met de hand noodles, Mrs Gan doet het bakwerk. Het resultaat is onevenaarbaar.

Morgen naar Lhasa. De speciale vergunning om Tibet in te mogen hebben we gisteren bij de Tibetaanse buurt hier overhandigd gekregen. Daar meteen ook een voorproefje van Tibet gehad. Bemiddelde Tibetanen kopen traditionele kleding, beelden, boeken en gebedsvlaggen in Chengdu.